بزرگ‌ترین دغدغة جریان نواندیشی دینی در جهان مسلمانان، سازگاری دین اسلام با جریان تجدد، و مهم‌ترین مأموریت در این راه، مبارزه با «جهل مقدس» دینی است. ایرانیانی مانند مصطفی محقق داماد، محمد مجتهد شبستری، عبدالکریم سروش، مصطفی ملکیان و آرش نراقی، و در فراجغرافیای ایران، پژوهشگرانی مثل محمد ارکون، نصر حامد ابوزید، هشام جعیط، محمد عابد الجابری، حسن حنفی، علی اوملیل و فعال‌تر از همه، عبدالمجید شرفی در عصر ما بسیار کوشا بوده‌اند. محمد شحرور، محقق سوری‌تبار مقیم پاریس، هم در این زمره است. او در کتاب حاضر با تمایز دو مفهوم «سنّت نبوی» و «سنّت رسولی» در تاریخ اسلام، بر این عقیده است که تصویر پیامبر در قرآن با تصویر پیامبر در روایت‌های منتسب به او متفاوت است. این تفاوت و عدم دقت عقلانی موجب شده است که دو سنّت «رسول» و «نبی» یکی انگاشته شود درحالی‌که سنّت «رسول» مانند سُنن الهی، هستی‌وار (تکوینی) و سنّت نبی مانند سنن غیرالهی، قانونمند (تشریعی) هستند. شرح و تحلیل این نکته را با تکیه بر مستندات مختلف و معتبر می‌توانید در این کتاب خواندنی دنبال کنید.
